What if I make mistakes?

Co jeśli popełnię błędy? 


Mój pomysł na życie miał ręce i nogi. Teraz pomachał ręką i dał nogę.


- Tato, zrobiłeś kiedyś coś spontanicznego? 
- Tak. Ciebie. 


Tak bardzo chciałabym widzieć Cię częściej i trzymając za rękę łapać powietrze. 

Ty jesteś tylko przeterminowanym szczęściem. 


Obiecaj mi, że jutro rano się uśmiechniesz. Nawet jeśli będzie szaro. Nawet jeśli będziesz miał opuchnięte powieki, ciężkie myśli i żadnej wiadomości w telefonie. Obiecaj mi.


Co było w nim takiego, że ona nie chciała nikogo więcej?


To, co dziś nas przerasta jutro będzie niczym. 

Kochać i nienawidzić jednocześnie. Witaj w moim świecie. 


Nie poznajesz mnie? Ja także nie poznaję siebie. Jebie mi się w głowie od tych ludzi i od Ciebie. 


Jestem istotą niezdolną do życia. 


Czuję, że brak mi tego szczęścia, które mi dawał. 

Coś się sypie, coś się jebie. Nie umiemy żyć ze sobą i bez siebie. 


Nienawidzę mówić o tym, że coś mnie boli. Należę do tej zajebistej mniejszości, która trzyma wszystko w sobie do usranej śmierci. 


"Wczoraj znów szukałem śmierci na ulicach, ale nie martw się, nie pytaj, chyba śmierć nas unika."


Nic tak nie krzywdzi, jak przypadkowe słowa dające nadzieję...

W głowie dźwięk tłuczonych marzeń...


Ogarnia mnie strach, bo wiem ile minęło, ale nie wiem ile jeszcze zostało.


Nie sztuką jest istnieć. Sztuką jest wytrwać. 


Sięgnij po mój pamiętnik. To jak książka o Tobie. 

Przypieprzyłam głową w rzeczywistość. 


Znalazłeś we mnie to, czego innym szukać się nie chciało. 


Nie chcę słów. Chcę obecności. 


Traktował ją jak byle co, a ona była w stanie iść za nim na dno.