My stolen hopes and lost dreams.

Moje skradzione nadzieje i zgubione sny. 


Na poziomie, ziomie, bo inaczej nie wypada. 


Pomimo, że używam wulgarnych słów, jestem kurwa bardzo delikatna. 


Nigdy nie sądziłam, że będę żałować marzenia, które się spełniło. 


Nie oceniaj mnie po moim spokoju, bo on nigdy nie jest prawdziwy. 

Nawet dziwna miłość jest lepsza od jej braku. 


Gubię się w Twoich słowach, pełnych ukrytych znaczeń. 


To sprawy niezatapialne w alkoholu. 


Nie żałuję, że Ci to powiedziałam. Ty żałuj, że nie zrozumiałeś. 


Od pewnego czasu wierzę w cuda. Rzeczy niemożliwe jednak mogą się wydarzyć. 

Prawdziwa miłość, choćby wygasła zawsze pozostaje czymś wielkim. 


Mimo wszystko zawsze masz wstęp do mojego życia. 


Mam zły dzień. Tydzień. Miesiąc. Rok. Życie. Cholera jasna!


Pokaż mi granice, a ja powiem Ci jak je przekroczyć. 


Minął termin ważności Twoich słów. 

Uwielbiam czuć, że jesteś obok. 


Pamiętam słowa, które zabolały mnie tak strasznie. Co czułam? Nie pytaj. Nieważne. 

Kiedy uchyliłam drzwi do jego pokoju, zobaczyłam jak siedzi na kancie łóżka z twarzą schowaną w dłoniach. Przykucnęłam przed nim z poważną miną, bo wiedziałam, że coś się stało. Próbowałam odsłonić jego twarz, ale zapierał się z taką siłą, że nie dałam rady. '- Co się dzieje?' - szepnęłam, jak najciszej umiałam. Podniósł wzrok i patrząc mi głęboko w oczy odpowiedział łamiącym się głosem: '- Zdradziłem Cię.' Przez chwilę myślałam, że grunt zawalił mi się pod nogami. Chciałam krzyczeć, ale nie mogłam. Chciałam płakać i uderzyć go w twarz, ale nie potrafiłam. Usiadłam koło niego chwytając jego trzęsące się dłonie. Przyłożyłam głowę do jego klatki piersiowej i przytuliłam się do niego tak mocno, jak nigdy dotąd. '- Przepraszam. Tak strasznie Cię kocham, a do niej nic nie czuję. Wiem, że jestem  dupkiem. Tak bardzo Cię przepraszam.' Łzy z jego policzków spływały na moje dłonie. '- Kocham Cię.' - powiedział. Nie potrafiłam w tamtej chwili odpowiedzieć "Ja Ciebie też", ale to była jedyna myśl w mojej głowie. 

Nie myśl sobie, że jeżeli uśmiecham się cały dzień, to wszystko wróciło do normy. Sztukę sztucznego uśmiechu opanowałam do perfekcji. Nawet nie jesteś świadomy tego, kiedy ją stosuję. 

Za każdym razem, kiedy Cię widzę wszystko powraca. Te wszystkie złe chwile, których nie chcę pamiętać. 

Nawet jeśli świat jest chujowy, to my jesteśmy zajebiści. 

Nie pamiętam dni przed Tobą, ale wiem, że to były lepsze dni. 

Idź w chuj. Nie dam się wykończyć skurwysynie. 

Gdybym miała wrócić w przeszłość, to przepraszam, ale wysiadam na tej stacji. Nie chce o tym myśleć, a tym bardziej o tym gadać. Nie chcę rozmawiać na ten temat, bo to przykre i może się spełni to, że w końcu zniknę. 

Pomimo tego, że czas leczy rany, nigdy nie wypełni pustki w sercu po zaufaniu, jakim Ciebie darzyłam. 

Boję się, że pewnego dnia dostrzeżesz, że jednak nie jestem bez uczuć.

Szybko się uczę, ale żyć wciąż nie umiem. 

Mój pomysł na życie maił ręce i nogi. Teraz pomachał ręką i dał nogę. 

Często bywam wesoła, ale nie pamiętam, kiedy ostatnio byłam szczęśliwa. 

Dajcie mi szluga z zawartością szczęścia, zamiast nikotyny. 

Podobała się notka?

Macie jakieś zamówienia? 

Co tam u Was słychać? {;

Jakie macie plany na ten dłuższy weekend? ;]

Jak w szkole? {:

Dziękuję za wszystkie miłe komentarze... za niemiłe też bym podziękowała, ale na szczęście takich nie ma :]  

Pozdrawiam!