You can't tell me what to do.

Nie możecie mi mówić, 
co mam robić. 

Wyjdź z mojego życia. 

Brudzisz mi marzenia. 

Już jest lepiej.

Czasami tylko przypomina mi się Twój uśmiech. 

Kazał mi być dzielną. Kazał spełniać marzenia. Kazał mi cieszyć się życiem. Nie powiedział tylko, że muszę radzić sobie sama. Niestety nie dałam rady...

Nigdy nie pociągniesz mnie na dno,

bo ono jest dla takich jak ty. 

Będę wobec Ciebie arogancka i bezczelna.

Tego nauczyło mnie życie. 

Byłam szczęśliwa. A ty?

Spieprzyłeś mi to szczęście. 

Jak zwykle siedziała w ich dawnym miejscu, przyglądając się pływającym kaczkom. Wiatr rozwiewał jej włosy, a ona otulona cienkim sweterkiem, nie zważała na to, że zaraz rozpęta się burza. Zastanawiała się, co tak na prawdę w życiu zostało jej jeszcze do zrealizowania. Co chciałaby jeszcze zrobić, a czego uniknąć. Wyrwała z ziemi małego kwiatka i odrywając jego płatki szeptała "kocha, nie kocha". Myślała o Nim. O wspólnych chwilach. O tym, jak kiedyś siedzieli tu razem przytulając się do siebie. Otarła łzę rwąc dalej... "Kocha, nie kocha". '- Kocha...' - odpowiedział tuż za nią. '- Kocha nie potrafi bez ciebie żyć.' - szepnął, delikatnie ją przytulając. 

Kochałam Cię tak mocno, 

jak tylko można było kochać takiego debila jak Ty. 

Nie wytrzymuję emocjonalnie i psychicznie. 

Przyjdzie czas, kiedy będziesz chciał do mnie wrócić,

a ja powiem Ci takie słodkie 'wypierdalaj'.

Proszę, nie mów już nic, bo każde wypowiedziane przez Ciebie słowo, jest powodem mojego smutku. 

Łza spadła na policzek i błyszczy. 

Ty patrzysz i milczysz. 

Skoro nic mi już po tobie nie zostało,

to co mam jeszcze wyrzucić,

żeby o Tobie zapomnieć?

Bo kiedy nieodwołalnie tracisz bliską Ci osobę, doceniasz to, że kiedyś była przy Tobie... zawsze

Naszą rozmowę wyobrażam sobie tak: 

Powiem Ci o wszystkim, co do Ciebie czuję, a Ty mocno mnie przytulisz i powiesz, że czujesz do samo i nie możesz beze mnie żyć. Ale coś mi się wydaje, że jednak tak nie będzie. 

Nigdy nie byłam i nigdy nie będę Twoją własnością. 

Już nie da się mnie zranić. Za dużo ran w sercu, za dużo przykrych wspomnień. Stałam się silna. 

Odeszłam z uśmiechem na twarzy...

Ale tylko po to, żeby w samotności móc w końcu zacząć płakać. 

Nie było Cię nigdy...

Więc dlaczego masz być teraz?

Szkoda, że nie wiesz, jaki ból zadajesz mi milczeniem. 

Zła dziewczyna. 

Bezczelna i szczera. 

To tyle o mnie. 

Wiem kiedy kłamiesz...

I nawet wtedy Ci wierzę. 

Niby jesteś nadal, 

ale ja już nie czuję Twojej obecności. 

Skończyłam pisać notkę i dopiero wtedy sobie przypomniałam, że miałam dodać opisy o necie i znajomych z neta. Przepraszam, ale ja sama już nie panuję nad swoim zapominalstwem xD.  W następnej notce dodam coś w tym temacie. :p

Mimo wszystko mam nadzieję, że notka się podoba :P

A teraz pewne ostrzeżenie: Jeżeli w pewnym momencie zauważycie, że przestałam dodawać notki,  to proszę nie najeżdżajcie na mnie w komentarzach, czy w jakikolwiek inny sposób. Informuję Was o tym, tak na wszelki wypadek, gdyż nie potrafię powiedzieć, czy mój stan zdrowia nagle nie  ulegnie pogorszeniu, co niestety jest możliwe. 

Pozdrawiam! [;