Wrong way.

Rozpadam się.

Nikt tego nie zauważa.

Nikt nie może mi pomóc.

"(...) prawdziwa miłość oznacza, że zależy Ci na szczęściu drugiego człowieka

bardziej niż na własnym, bez względu na to,

przed jak bolesnymi wyborami stajesz."

Podobno strach ma wielkie oczy. Nie wiem wiele o strachu,

ale gdy przechodzi obok mnie patrzy w ziemię jak lamus.

Żyjesz prawdziwie, czy tylko udajesz?

Czasem chcę znów być małym dzieckiem.

Obdarte kolana są łatwiejsze do wyleczenia

niż złamane serce.

Potrzebuję odpoczynku od emocji,

od pulsującej we mnie krwi, od nabrzmiałych żył,

napiętych mięśni,

od pompujących życie płuc.

Czasem mam lat cztery,

a czasem cztery tysiące...

Ranisz słowami, zabijasz milczeniem.

Nie wiem do jakiego typu ludzi się zaliczam. Jestem głupia, ale całkiem inteligentna. Potrafię rozwiązywać cudze problemy, ale nie potrafię zaradzić własnym. Lubie dużo wiedzieć na temat innych ludzi, chociaż ta wiedza nie jest wcale mi potrzebna. każdego nowego dnia zaczynam wszystko do nowa, pragnę się zmienić i wierzę, że kiedyś mi się to uda. Chodź czasem krytycznie spoglądam na świat, wiem, że sama potrzebuję masy pracy. Poza tym uśmiecham się, żartuję, płaczę i kłamię, jak każdy choć codziennie obiecują sobie tego nie robić. Czasem jestem z siebie dumna, lecz częściej po prostu sobą zmęczona. Zwyczajnie. Nienawidzę mojej nadwrażliwości. Nienawidzę, gdy mi nic nie wychodzi, nienawidzę swoich wielkich słabości, nienawidzę swojego strachu, czasami nienawidzę żyć.

Róży bez kolców, człowieka bez zła,

miłości bez bólu - nie znajdziesz.

To wielka sztuka uśmiechać się,

a w środku być rozdartym na miliony kawałków.

"On dotykał palcami jej włosów,

ona poczuła, że dotyka ją miłość."

Miłość po prostu.

Bez definicji.

Kochaj i nie żądaj zbyt wiele.

I wszystko jest jak dawniej, nawet oddech ten sam.

I już wiesz, że możesz uspokoić serce.

I nie chcesz już krzyczeć, chcesz się położyć.

Usnąć gdzieś tutaj. We mgle. W zapomnieniu.

Lepiej kochać i stracić niż nie kochać nigdy.

smutno.