Ranisz.

Nie pierdolę, że mnie to nie obchodzi,

bo mnie to wewnętrznie rozpierdala.

Powiedz mi, czy masz jakąś pierdoloną satysfakcję

z tego, że mnie zraniłeś?

Spytaj ją co czuje,

gdy szminkę zmywa kropla łzy...

"Rzuciłem wszystko na stół w grze o marzenia.

Jestem szaleńcem, w którym jeszcze tli się nadzieja."

Jebać urojenia, nie wszystko jest do zrozumienia.

"Owiani iluzjami, omotani tą paniką krzyczą,

idąc donikąd, błagają o litość..."

Zbyt wiele się zmieniło, za dużo się zjebało,

za bardzo zabolało i rozczarowało.

Przez większość czasu jestem smutna,

a przez resztę czasu jestem smutna i wkurwiona.

Popatrz w moje oczy, widzisz w nich obojętność.

Nie kocham Cię, nie ma kurtuazji, się pierdol.

Nigdy nie chciałam być najlepsza.

Po prostu wystarczająca dla Ciebie.

Jesteśmy tak bardzo spragnieni uczuć,

że dajemy się ranić, naiwnie oczekując zmian.

Nie musi być romantycznie.

Musi być z Tobą.

Jeśli znów nie będziesz pisał przez miesiąc,

to pewnie umrę, nie nie można tak ciągle czekać.

Nie poddam się.

Zrezygnowałam z wystarczająco wielu rzeczy.

"Kocham ją. [...] Dziewczynę, która nie ma nic oprócz siły i pragnienia wolności.

Nic oprócz bijącego serca, które boi się samotności.

Nic oprócz otwartych ramion gotowych, żeby mnie przyjąć. 

Wspierać mnie. Towarzyszyć mi. Kochać mnie.

Kocham ją. [...] Dziewczyną, która nie ma nic i ma wszystko."

"Zgubić nas może jedno spojrzenie w dół.

Postaram się z resztek nadziei uszyć bezpieczny strój.

Ochronić Cię.

Ściąga nas do ziemi coś za najdrobniejszy błąd.

Płacimy tym, co świat nam dał.

Jak ruszyć dalej stąd?

Nie patrze w dół.

Na cienkiej linie trzymam się Twoich rąk i mądrych słów.

Nie patrzę w dół,

bo wierzę w to, że mamy w sobie te moc,

by iść przed siebie.

Idź i nie daj się złamać.

Już nigdy nie przestawaj, idź.

Bądź niepokonana.

utkana dla nas cienka nić, po której stąpamy.

Pod nami przeciwności tłum.

Idź dalej przed siebie i nie spoglądaj w dół."

♥ ♥ ♥

szkoło, umrzyj :)