Czasami, mimo, że coś nas niszczy, nie potrafimy od tego odejść.
Czasami po prostu boimy się zmian.
Czasami samych siebie.
A czasami kochamy zbyt mocno,
by uwierzyć, że miłość potrafi zabić.
Chciałabym odzwyczaić się od wszystkiego,
móc wszystko od nowa widzieć,
od nowa słyszeć, od nowa czuć.
Przyzwyczajenie psuje naszą filozofię.
'Lodowaty wzrok i dłonie,
ale dusza w ogniu płonie.'
Pamiętam dni, gdy szukałam Cię w odbiciach szyb...
"Chciałem napisać jeszcze i o Tobie,
lecz obca jesteś już temu wierszowi,
już każdemu wierszowi jesteś obca, wiesz?"
'Ja, jeden z wielu, ukryty wśród miliarda,
wstydzę się, że jestem.'
Jej oczy nienamacalnie głaskały każdy szczegół jego twarzy...
Czy to nie przyjemne mieć kogoś,
kto chodzi i czek, i czeka, i czeka?
Koniec miłości nie daje o sobie zapomnieć.
Nawiedza snami. Nawiedza ciszą.
Nawiedzani przez upiory stajemy się jak one.
Życie odpływa słabnie tętno.
Nic się nie rusza.
Niektórzy to aprobują i twierdzą, że to leczy.
To wcale nie leczy. Martw ciało nie czuje bólu.
Ludzie spotykają się w różnym miejscu i czasie.
Mijają, przechodzą.
Czasem nic z tego nie wynika.
Czasem wynika wszystko.
Czekałam, aż ktoś do mnie zadzwoni i powie, że to już koniec.
Nie chodziło mi o to, żeby był to szczęśliwy koniec, tylko jakikolwiek.
Myślę, że czasem można chcieć, żeby coś się skończyło, obojętnie jak.
Coś jeszcze się zdarzy między nami, bo na razie się za mało stało...
"Com miał od ciebie? -
to, co od kwiatu,
co zakwitł pięknie
i wiądł powoli,
prócz tego -
imię do poematu
no i miesiące melancholii."
Nic nie rozumiał. Nie rozumiał, że może skrzywdzić kogoś tak straszliwie,
że osoba ta już nigdy nie dojdzie do siebie.
Że można po prostu żyjąc, zranić inną istotę tak bardzo,
że rana ta już nigdy się nie zagoi.
Nosisz w sobie smutek, czujesz tęsknotę -
ona w tobie mieszka od zawsze, od tak dawna,
że nawet już nie pamiętasz za czym dokładnie tęsknisz.
wakacje się zbliżają, a tu jeszcze tyyyle poprawek ;_;
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz