Chanel.

Blizny przypominają, że przeszłość była rzeczywistością.

Te chwile

kiedy największy mrok

nie jest o 11 wieczorem

a 24 wskazówki

na dobę

rzadko z przerwą na sen

w sercu, które

chwilę temu wiązało sznurówki

po raz pierwszy

a teraz

zawiązuje usta

Będzie mi tego brakować.

Będzie mi Ciebie brakować.

Ale Ty to już nie Ty.

A więc to tak wygląda nasze życie. Nieważne jak ogromna i straszna była strata, jak ważna rzecz, którą nam skradziono - wyrwano prosto z rąk - nawet jeżeli nas to całkowicie zmieniło, jeżeli pozostała z nas tylko wierzchnia warstwa skóry, nadal żyjemy tak samo - w milczeniu. Coraz bardziej zbliżamy się do kresu czasu, żegnamy z życiem, które zostaje w tyle za nami. Powtarzamy, często dość pomysłowo, niekończące się, codzienne czynności. Z nami jest już tylko uczucie niezmierzonej pustki.

"- Nie sądzę, żeby ktoś mógł mnie przedstawić w gorszym świetle, niż ja sam siebie widzę."

"- Pogardziłaś moimi kanapkami?

- Nie jadam ryb.

- Dlaczego?

- Ryby sikają do morza.

- Tak jak dzieci.

- Dzieci też nie jem."

Są takie wspomnienia, o których czasem nie chce się mówić, ale mimo to chce się o nich pamiętać.

a Twój widok daleki

zabija mnie

męczy

Nie wiem, jak to się dzieje, że nagle człowiek potrafi robić rzeczy, które przedtem były do niego niepodobne. Nagle nadchodzi jakaś chwila, w której traci panowanie nad sobą, przegapia samego siebie.

Wiele wytrzymam, wiele wybaczę, ale w końcu przyjdzie taki czas, że po prostu odpuszczę.

Siedzę sobie cichutko w kąciku, dmuchając w kubek herbaty i trenując niebycie.

Bardzo chciałabym, żebyś to Ty zrobił pierwszy krok - mój strach przed odrzuceniem paraliżuje moje zmysły.

Śniło mi się, że żyłam. Śniło mi się, że kochałam i byłam kochana...

My nie jesteśmy już młodzieżą. Nie pragniemy zdobyć świata szturmem. Jesteśmy uciekinierami. Uciekamy sami przed sobą. Przed naszym życiem.

Jesteś drażniącą ciszą, kiedy potrzebuję Cię usłyszeć.