Nothing is real.

Przed nami jeszcze szmat czasu do przeżycia, choć oddech już coraz wolniejszy, coraz cięższy, z dnia na dzień coraz trudniejszy.

Nie wiem gdzie jesteś, o czym myślisz i co robisz. Nie wiem jak wyglądasz i czy się uśmiechasz, ale chyba chciałabym, żebyś tu był.

Nie ma, nie było - okazuje się - nic ważniejszego od Ciebie.

Czas - nie leczy ran

Świat - do wesela się zagoić miał

Świat - nie nabrał barw

Czas - coraz rzadziej patrzy w oczy nam

Wychodząc na powierzchnię, trzymali się za rękę. Ręka to jest fajna sprawa. Nie angażuje specjalnie osoby, która ją daje, a bardzo uspokaja tę, która ją otrzymuje.

Smutno, tak strasznie mi smutno. I źle. I jakoś nie tak.

Nie znam roli, którą gam. Wiem tylko, że jest moja, niewymienna.

Bo najbardziej boli to, w co się uwierzyło, a co stało się kłamstwem.

Mam takie zmęczone serce...

Czuję się, jakbym była pusta. Czekam, aż ktoś mnie nakręci. Jak zegarek. I ten chłopak... przez chwilę mi się wydawało, że on to potrafi.

"Mieliśmy błękitne oczy i nikt nas nie kochał.

Oprócz nas samych, kurwa nikt nas nie kochał"

znowu dziś umrę gdzieś tak

z siedem razy

w tym trzy razy pod rząd

Nigdy nie oczekiwałam od Ciebie, żebyś był idealny. Chciałam tylko, żebyś był.

"-Miłość jest często silniejsza od rozsądku, Anno. Jest ślepa na wszystkie niebezpieczeństwa."

Siedzisz mi w głowie tak, jak potrafią tylko nieobecni.